Magus – Leer & Ritueel; het ontstaan van een ongecensureerd boek over praktische magie

 

Is het niet te cynisch voor woorden? Ineens erkent men zuchtend en morrend het fenomeen quantum entanglement, nadat de officiële wetenschap (wat dat ook moge zijn sinds Rupert Sheldrake’s Science Delusion) eindeloos liep te zeuren over allerlei aannames, die als magisch denken, en daarom verplicht als “complete onzin”, werden afgedaan.

Het fascinerende is nu dat de nog “niet begrepen factor” bij het gedrag van verstrengelde deeltjes eenzelfde beginsel lijkt te effectueren, als dat wat aan de astrologie en de metafysische onderbouw van magie ten grondslag ligt. Het is een beginsel van dialectische correlatieve verbondenheid binnen een compleet makend overkoepelend geheel. Binnen de laatste kwantummechanische ontdekking betrekt de “niet begrepen factor” aka het overkoepend geheel zich op deeltjesgedrag. Binnen de magie, metafysica en mystiek betrekt het zich op psychosferen en de vele duo-correlaties uit de oude magische geschriften tussen krachten die anabool werken (engelen) en katabool (demonen).

In september 2018 voltooide ik, samen met mijn vrouw (de vormgever) mijn laatste boek: Magus Leer & Ritueel. Magus is vooral een boek voor diegene die wil weten wat magie is, hoe het werkt en hoe het niet werkt en waarom het wel of niet werkt. Aanleiding voor het schrijven was een vierdedelige workshopserie Klassieke Westerse Magie, die ik samen met Sky High Creations in Breda organiseerde en die opnieuw wordt gegeven in De Roos in Amsterdam. Ik wilde de deelnemers niet met een stapel A4-tjes naar huis sturen, omdat het onderwerp daarvoor te veelomvattend is en teveel context behoeft om de magische technieken en kerntheorie goed te kunnen overdragen. Gaandeweg merkte ik dat ik na 48 jaar fascinatie het steeds uitdagender vond om nu eens ad fundum uit te werken, hoe je zoveel mogelijk vaagheid, mystificatie en “geheime” loge-bullshit van magie afstript. Dit om cursisten zo praktisch mogelijk dezelfde tool in handen te geven, die mij zo vaak grote diensten heeft bewezen en dit nog steeds doet. Waar astrologie in de dertig jaar dat ik die professioneel beoefen, steeds het beste analysemiddel bleek, was magie telkens het beste actiemiddel om een farce in mijn leven te doorbreken.

 

Oorsprong en vervolg

De westerse magie vindt z’n oorsprong hoofdzakelijk in het Alexandrië van rond de jaartelling, waar vooral Egyptische rituelen zich mixten met Griekse methodiek, theürgie en behoefte aan structuur. Daardoorheen vinden we weer diverse Semitische elementen afkomstig uit het Midden Oosten. De magische cirkel en driehoek, de beschermende symbolen, de koppeling van de planeten, engelen en daemones (kleine goden) aan dagen en uren van de week, vinden daar hun oorsprong en worden in de eeuwen daarna min of meer onveranderd toegepast.

In tegenstelling tot wat de meeste mensen denken en hoe films het graag presenteren, draait magie vooral om het beheersen van een techniek en controle over je eigen gedachten, emoties, wil en verbeeldingskracht. Dit met als doel op een dusdanige wijze innerlijk te resoneren met sterk gewild en verbeeld doel, dat er realiteits- of toekomstschepping plaatsvindt. Dit proces kan dusdanig nuchter worden uitgevoerd dat zelfs de CIA het volledig erkent en er over publiceerde. (CIA-RDP96-00788R001700210016-5) Zodra iemand op een website over magie een potje gaat lopen mystificeren en overal met de term “sacred” loopt te wapperen, zou ik die site dus maar overslaan. Een uitleg zoals Stephen Skinner die geeft, kan ik daarentegen juist van harte aanbevelen: https://www.youtube.com/watch?v=eg6Om-K-sew.

Magie boeit me al vanaf mijn zesde levensjaar. Om een lang verhaal kort te maken, met dit artikel willigde ik een verzoek van Guido Jonkers in (dit artikel verscheen eerder op https://www.wanttoknow.nl), om voor de liefhebber iets van mijn persoonlijke kant en de achtergronden van mijn boek Magus te belichten. Dat persoonlijke zou een erg subjectief verhaal worden als ik binnen dat “persoonlijke” ook niet de overlap aan de orde zou stellen met datgene wat we allemaal delen: de actualiteit van nu. Die Fear Of Missing Out-cultuur, waarin dat wat echt ontbreekt in het dagelijks leven juist niet wordt gemist.

 

Workshops Magie in de Roos, Amsterdam door Benjamin Adamah

 

Zodra je je namelijk serieus verdiept in de magie en vooral de heksencultus, ontdek je binnen deze strekking iets bijzonders. Je komt er, onvermijdelijk, achter dat zich in deze kennisgebieden juist ongeveer alles bevindt wat in onze huidige actualiteit ontbreekt. Je ontdekt ook waarom datgene “dat schittert door afwezigheid” de vibe van het leven zelf is, de levenslust, het vitalisme, de band met Moeder Aarde, en waarom de grote logge piramidale machtssystemen hier nu al zo’n 2000 jaar meedogenloos hard en vijandig tegen gekant zijn. Een letterlijk miliennia oud probleem ervaren wij alleen in een nieuw jasje; dat van de Orwelliaanse “digicalyps”, instortende ecosystemen en een wereldwijde bestuurlijke corrumpering. Maar het proces woekerde al lang voor onze geboorten.

Ik haal Jean Baudrillard er voor het gemak even bij: “Since Machiavelli politicians have known that the mastery of simulated space is the source of power, that the political is not a real activity but a simulation model, whose manifestations are simply achieved effects.” Het gedachteloos assimileren aan een tijdgeest, die anti-vitalistische en onnatuurlijke beginselen als basis heeft en het kunstmatige promoot, samen met schuldcomplexen en verplichte domheid, is de verstikking van je eigen unieke menselijke individuatieproces en een vorm van doodgaan.

 

 

Wil je echter een piramidaal machtssysteem neerzetten en handhaven, dan is daarvoor noodzakelijk dat je het oorspronkelijke, niet-gepolitiseerde referentiekader van de mens (natuur, geweten, open verkennende geest, sociale instincten daaruit voortkomend) vervangt door een kunstmatige matrix, waarbinnen alleen een zelfbenoemde macht de regels maakt. In zo’n systeem (Baudrillard’s simulated space) is geen plek voor dissidenten (mensen die weigeren zich door het systeem tot lijdend voorwerp te laten degraderen). Er is ook geen ruimte in het systeem voor het nu. Er is alleen ruimte voor verleden en toekomst, want nu-besef komt te dicht bij natuur en bewustzijn en dat geeft weerstand tegen het vervangen van leven, in een door leiders voorgekauwd machinaal functioneren. Staatsreligies (en bankiers) leggen daarom vanouds veel nadruk op aangeprate schuldcomplexen, gehoorzaamheid en nederigheid. Het goddelijk stopte men vervolgens veilig weg in het transcendente. Onbereikbaar, behalve voor hen die politiek correct doodgaan.

Magie en vooral de hekserij, bedoelende de Diana-cultus, een pariacultuur die parallel aan de officiële geschiedenislijn heeft bestaan van 800 v.Chr. tot (in Italië) ver in de 19e eeuw, heeft nog die dissidente band met onze onverpeste oergrond, de natuurlijke en daarmee vervlochten bovennatuurlijke werkelijkheid en de immanente spiritualiteit. Het is al vanaf het oude Rome, waar de Diana-tempel buiten het officiele tempelforum stond, een tegencultuur. Vanaf de tijd dat het christendom, de belangrijkste antivitalistische macht in Europa, steeds meer macht kreeg, werd deze cultuur des te harder vervolgd. Het eerste grote dieptepunt werd ingevuld door zo’n 300.000 vervolgde en vaak levend verbrandde vrouwen (en mannen) als gevolg van een langdurige doelbewuste campagne van het Vaticaan. De huidige codex alimentarius-politiek is een veel latere exponent van hetzelfde natuurvijandige proces van machtsontvouwing. In Saoedi Arabië worden vrouwen die mensen met kruiden genezen, zelfs vandaag nog, letterlijk als heks veroordeeld en publiekelijk onthoofd.

Als je kijkt naar wie zich in de samenleving vooral voor het magische interesseren (waaronder veel wicca’s en pagans), zijn dit vooral mensen bij wie het instinct met die oude natuurlijke en magische werkelijkheid – in wezen onze thuisgrond – nog redelijk intact is. Met een stigmatiserende term wordt een groot deel van deze groep aangeduid met HSP-er. Dat is een stuk makkelijker dan het aankaarten van de afstomping van de met smartphones versmolten meerderheid.

 

Oost Groningen, 1970

Toen ik zes was, nadat ik net mijn eerste fietsje zonder zijwieltjes mocht testen tijdens een avondstorm, zag ik op tv de eerste aflevering van Catweazle. We kwamen terug van mijn grootouders in Beerta en fietsten onder een okerkleurige lucht naar Winschoten, waar we toen woonden. Oost Groningen is nu grotendeels verpest door afzichtelijke windmolens, zendmasttorens, kweekvelden met golfbaanzoden. Ze hebben daar veel onder water gezet en nieuwbouw gevestigd. Maar in 1970 was het Oost Groningen van rond de Dollard en de Duitse grens nog een magisch gebied, met een sterke eigen cultuur en psychosfeer.

Ik herinner me de natuur, de zingende leeuweriken in de trillende warme lucht, boven uitgestrekte korenvelden vol klaprozen, kamille, korenbloemen, de geur van aardappel- en boerenkoolvelden, de bomen vol met alle soorten fruit. Ik herinner me vooral de hemel tijdens de hondsdagen. Dat waren nog echte klassieke hondsdagen, klam, warm, waarbij soms tientallen onweersbeestjes aan je huid kleefden en waarbij de lucht steevast rond een uur of vier gelig begon te verschieten naar een nicotinekleurige gloed, waarin torenhoge bloemkoolwolken opdoemden. Je voelde letterlijk het voltage in de aarde en atmosfeer oplopen. Vooral zo vlak voor de eerste weerlichten verschenen en alles doodstil werd, op het gekrijs van de gierzwaluwen na. Aan de opstijgende bellen in het dan stilgevallen kanaalwater zag je dat vissen, zoals zeelten en karpers, onrustig werden. Soms steeg een paling op naar het wateroppervlak en blinde muggen wisten niet hoe agressief ze je moesten steken. Ik herinner me het poeren (een vorm van palingvissen) van mijn vader en opa, in een donker bladstil kanaaltje langs een droge stoppelige dijk onder een grijs bewolkte lucht. Om de haverklap slingerden ze wild kronkelende alen op het dijkje, die ik dan zo snel mogelijk moest grijpen om in een emmer water te stoppen. Een hoge emmer, anders ontsnapten ze alsnog en we vingen ze om ze op te eten.

De helft van mijn familie woonde al enkele generaties in dat gebied en sprak en dacht in het Nedersaksisch, de nu eindelijk officieel erkende streektaal van o.a. Oost Groningen en Noord Duitsland tot Zuid Denemarken. Na mijn vierde levensjaar besloten mijn ouders dat ik maar beter Nederlands kon leren, omdat ze zagen dat bijna alle kinderen een achterstand op school kregen door die taalkloof. Maar een taal is veel meer dan een communicatiemedium. Een taal heeft ook een eigen ziel en staat in directe verbintenis met dat wat men de genius loci noemt, de ziel of psychosfeer van een gebied, streek of land. Haal je die taal ineens weg, dan ruk je ook voor een deel iemands wortels uit. De magie van die aflevering Catweazle en de magische atmosfeer van die storm, die over dat schemerige landschap woedde, mixte zich op die dag tot een affiniteit met het magische, die de rest van mijn leven blijvend is gebleken.

In mijn occult-filosofische werk Vamachara uit 2012, heb ik geschreven over een aantal andere katalysators in dat proces, zoals een leviterend voorwerp uit Borneo en een geest die mijn moeder binnentrad en haar iriskleur en stem veranderde. Wanneer je je interesseert voor onderwerpen zoals magie en hekserij, verslijt de reguliere opinie je doorgaans voor gek of een fantast. Het probleem waar ik als kind van 13 voor stond was dat de veiligheidsgordel van de “default-realiteit“, waarin ik net als iedereen zat ingebed, als het ware een paar keer achter elkaar losschoot, waarna deze niet meer te repareren was.

Levitatie is onmogelijk volgens de schoolwetenschap, maar als je het met eigen ogen ziet, ga je dan liegen tegen jezelf voor de rest van je leven, of accepteer je een nieuwe horizon, waarvan je de details nog niet goed ziet of bevat? Er bestaat ook geen ziekte die in tien seconden iemands irissen van helder blauw naar drabbig zwart doet veranderen en een vrouwenstem in een zware agressieve mannenstem. Moet je dan toch maar jezelf voor de goede orde wijsmaken dat het schizofrenie is of iets dergelijks? De paradox wil dat ik daar te nuchter voor was. Salvador Dali heeft ooit eens gezegd: “Als de zon op zekere dag in het westen in plaats van in het oosten besluit op te komen dan zal ik denken dat de zon gek is geworden en niet ik!” Die filosofie vatte mijn geest ook aardig samen op die leeftijd – en daarna.

In schril contrast met deze ervaringen stond het radicale sociaal-atheïsme van mijn vader. Hij verwierp totaal het bestaan van God, dus een hoger niet materieel wezen, op grond van een feit uit de oorlog. Hierbij braken nazi-artsen als experiment zonder verdoving, meerdere keren het been van een joods jongetje, om als academici zijn reacties te observeren en de herstelfase te bestuderen. Totdat bij de derde herhaling het kind stierf van pijn, angst en ellende. Als er een God was, dan zou deze dit nooit toestaan. Maar het gebeurde, dus was er geen God.

Aldus zat ik als dertienjarige met ongeveer de moeilijkste coördinatenset denkbaar, om mijn begrip van de werkelijkheid in een consistent, alle variabelen integrerend logisch organon te gieten. Ik heb er lang over gedaan om dat voor elkaar te boksen. Het magische was dan wel altijd een affiniteit in mijn leven, maar voordat ik daar structuur in aanbracht en het in de praktijk ging brengen, heb ik vooral veel filosofie verslonden; de westerse, maar ook de Arabische, Chinese, Joodse, Indiase, Griekse filosofie en diverse Derde Wereld-filosofen.

Binnen die filosofische verkenningen had metafysica en cultuurfilosofie mijn voorkeur. Wat cultuurfilosofie doet is de vis uit de zee halen en hem weer terugzetten, zodat de vis voortaan niet meer denkt dat de waterwereld de enige realiteit is en hij deze nu ook vanuit dat verruimde perspectief kan beschouwen. Zo kwam ik via Martin Heidegger’s Tijd van het wereldbeeld, dat ik op mijn 20e las, uit bij een hele rits andere anti-modernisten en vitalisten als Bergson, Ellul, Evola, Guenon e.a.. Zeker via Julius Evola is de overstap heel klein naar het magische. Sterker nog; Evola was lid van de Italiaanse Ur-groep, waartoe ook Gustav Meyrink behoorde, een club idealisten die magische technieken tot in het extreme wilde ontwikkelen, om daarmee invloed op de wereld uit te oefenen.

Ik heb nu, op mijn 54e, zo’n twintig meter aan magische, mythologische, kabbalistische, astrologische en filosofische literatuur verslonden, ben ingewijd in de Spaans-joodse kabbalah, hekserij en rituele magie en heb de meer extreme dingen gedaan binnen die strekking. Hieronder het tot materialisatie oproepen van een Elementaal of daemon, astraal reizen, het in mijn lichaam invoceren van een wezen op een wijze min of meer gelijk aan die welke in de voodoo gangbaar is, en het breken met veel met angst omklede magische geboden, omdat ik ze onzinnig achtte. Ik doorliep succesvol de novice-training van de Duitse tak van de Illuminati van Thanateros (een organisatie van chaosmagiërs), maar vanwege de grote reisafstand bleef het daarbij. Ook kon ik mij niet vinden in de chaosmagische ethiek van niets is onmogelijk en alles mag. Met dat eerste heb ik geen probleem, maar met het tweede wel.

Tijdens mijn leven maakte ik zo’n 20.000 horoscopen en uit onvrede met de scope van de huidige astrologische mainstream, publiceerde ik in 2017 de Asteroïden-Gids. De daarin besproken nieuwe ideeën van de mesokosmos naast de bekende macro-microkosmos dialoog is, behalve voor een andere kijk op astrologie en ons tijd/ruimte/bewustzijn/energie-continuüm, van wezenlijk belang geweest voor de inhoud van Magus Leer & Ritueel. Voor de Asteroïden-Gids verwerkte ik in anderhalf jaar 750.000 pagina’s A4-formaat met op elke pagina meer dan 50 regels aspectinformatie. Voor elke beschreven asteroïde moest de ontdekkingshoroscoop worden gemaakt en geanalyseerd, naast een reeks voorbeeldhoroscopen van personen. Voor deze gigantische hoeveelheid dataverwerking (de bijna 700 pagina’s tellende gids werd in zijn geheel geschreven in die periode) gebruikte ik een voortdurend contact met de Goëtische daemon Orias, die gespecialiseerd is in vooral de huizen binnen de astrologie.

Het is een klein voorbeeld van hoe magie als hulpmiddel/katalysator kan worden gebruikt bij werk dat je al verricht. Magie zo toegepast als ondersteuning van een concrete activiteit is in mijn ervaring en ook die van vel moderne beoefenaars zoals Jason Miller e.a., het meest succesvol en zinvol.

Waar magie in de eerste instantie uit het beheersen van technieken bestaat, die een herhaalbaar resultaat moeten geven, speelt ook de Heisenberg-factor een cruciale rol. In mijn Asteroïden-Gids heb ik in het inleidende deel met voorbeelden aannemelijk proberen te maken, dat het heden niet alleen door het verleden wordt georkestreerd, maar ook vanuit de toekomst. In de magie verander je deze passieve benadering van het heden, als speelbal van verleden en toekomst, in wezen in een actieve benadering. Als wordt dat wat je waarneemt of ervaart als gevolg van een magische ritueel, vooral bepaald door je eigen gefocuste instelling tijdens dat ritueel. Een magisch commando tijdens een ritueel wordt altijd gegeven vanuit de identificatie met het punt van absolute stilstand – het scheppingspunt of solaire beginsel – in het tijd/ruimte/energie/bewustzijn-continuüm. Alleen vanuit deze positie kan, binnen de meeste magische systemen, een effectieve realiteitsschepping plaatsvinden. Je bootst een soort kleine oerknal na en de energie daarin wordt heel specifiek gericht met de wil en verbeeldingskracht, binnen maximale concentratie. Daarna wordt het hele ritueel op commando abrupt vergeten, losgelaten. Deze actieve benadering van het heden d.w.z. bewerking van het heden, draait de automatische piloot in de scheppingsgolf om en laat zo de magiër de toekomst orkestreren. Doorgaans is dit diens eigen toekomst, maar er zijn rituelen die zich op een groter speelveld betrekken. Ook een techniek zoals ecotherapie doet dit.

 

Praktische magie workshop

 

In de workshops die ik geef, beperk ik me ertoe cursisten te leren hoe je meer controle over je eigen psyche en leven krijgt. Een belangrijk gegeven daarbij is dat magie veel meer kans van slagen heeft, wanneer het doel van je ritueel in overeenstemming is met dat wat voor jou de beste levenskoers is. Het beroemde “Ken u zelve (gnothi seauton)” in het pronaos (voorportaal) van de Apollo-tempel te Delphi, heeft daar alles mee te maken.

Om die reden combineer ik de kennis die zich direct op magie betrekt, met mystieke trancereizen volgens een oude Egyptisch-Joodse traditie. Hierbij leidt ik mensen in een soort lichte out of body-staat, de Hekalot of kabbalistische planeetsferen binnen, zodat via deze shortcut een directe ervaring met de wezens daarvan mogelijk is. Engelen zijn in de westerse traditie oorspronkelijk planeetintelligenties, die zich in een specifieke psychosfeer ophouden, die weer een archetypische kracht draagt, die we ook in onszelf dragen, maar in een andere staat. Sommige cursisten ervoeren dit als zeer intens. Met deze techniek kan je soms in één sessie iets oplossen, waar je anders jarenlange therapie aan kunt verspillen.

Ik vind het belangrijk dat mensen die mijn workshop volgen, zich pro-actief opstellen. Methodes zoals gedachtevormmagie en servitorschepping, kunnen meteen na de les zelf worden toegepast. Een aantal deelnemers uit de eerste workshopserie deed dit ook met succes. Om even terug te keren op het magisch werken binnen het ken u zelve-beginsel, leer ik cursisten ook het opstellen van een plan. Het is zeer lonend om een dag uit te trekken om je huidige leven eens rustig te evalueren en vervolgens scherp te krijgen wat je nu echt graag zou willen doen in de tijd die je nog rest. Het is zinvol dat op een A4 te schrijven en dagelijks een keer door te nemen. Iets dat ik een Life-plan heb gedoopt. Binnen dat Life-plan maak je je eigen Business-plan en ter assistentie een Magick-plan. In dat laatste plan zet je een intelligente strategie op.

Voor de lange of middellange termijn wordt meestal een ritueel met een of meerdere planeetengelen gebruikt, al is een goëtisch ritueel met een daemon ook mogelijk. Daaronder ressorterend gebruik je meer tactische vormen van magie, zoals gedachtevorm- en servitormagie, hoodoo-oliën etc., die je ook ad hoc kunt inzetten ter ondersteuning van de situaties op het moment. Het is echter noodzakelijk om bij dat alles jezelf in een vajrayana-staat (identificatie met je atman of innerlijke zon) te kunnen brengen, omdat daar veel mee valt en staat, qua praktisch resultaat. Dat laatste leer ik daarom meteen in het begin van Magus, en in de workshopserie bij de eerste workshop die is opgehangen aan het Element Vuur. De andere drie hebben als thema’s Water, Lucht en Aarde. Zie hier voor meer inhoudelijke info: https://adamah.nl/magie.html.

 

 

Het klinkt allemaal heel serieus en dat is het ook, maar magie heeft ook een hele luchtige en soms komische kant. Zo had ik vijf jaar geleden op een zekere dag een kater, waardoor ik trek had in iets zoets. Ook kon ik wel wat cash gebruiken en had ik een nieuwe fiets nodig, omdat die voor de zoveelste keer was gestolen. Eén van de wezens van de Goëtia, een Middeleeuwse grimoire die ik in het Nederlands heb vertaald en in Magus heb opgenomen, is Purson. Purson is een zonne-daemon, die hele specifieke dingen kan aandragen wanneer je die nodig hebt.

Binnen een uur nadat ik Purson had opgeroepen, belde een vriend met de mededeling dat hij een fiets voor me had. Direct daarna belde een kennis met de vraag of ik diens horoscoop wilde maken. Hij was vlakbij en ik ontmoette hem een paar honderd meter verder op een terrasje, waar hij me voorruit in cash betaalde, wat zeer ongebruikelijk is want ik stuur normaliter altijd achteraf de factuur. Onderweg naar hem toe liep ik met mijn vrouw langs de Albert Heijn. Ik zei: “ik wip even naar binnen met mijn katerkop. Ik heb even iets zoets nodig.” Vlak daarna stond ik bij de kassa met een Snickers in mijn hand. Voor mij stond een ex-alcoholist, een man met een vrolijke inborst, zijn boodschappen op de toonband neer te leggen.
“Heeft u alleen die Snickers”, zei hij. “Ga maar even voor!”
“Dat is heel aardig van u, maar dat meisje is uw boodschappen al aan het afrekenen.”
“Ach dat geeft niet”, zei hij. “Loop maar door. Ik betaal die Snickers voor u!”
Zo had ik binnen ongeveer twee uur, exact waar ik om vroeg die ochtend: een nieuwe fiets, cash en iets zoets. Uiteraard was ik wel verplicht de grap tegen mijn vrouw te maken, dat alleen een stomme Groninger zoals ik een Snickers wenst, in plaats van bijvoorbeeld een winnend staatslot… ♦

De inhoudsopgave van Magus kun je hier bekijken: https://vamzzz.com

https://view.publitas.com/vamzzz-publishing/magus-folder-reacties/