Ziel versus Technologie
Over de hele wereld en door alle tijden heen heeft de mens vat proberen te krijgen op zijn eigen wezen. Wat is precies een mens? Wat is de ziel? Hoe zijn ziel en lichaam verbonden en wat gebeurt er met ons bewustzijn na de dood? In het westen overheerst de technologie en digitalisering inmiddels dusdanig dat de techne (het kunstmatige) de enige lens lijkt te worden waarmee het begrip “mens” nog kop en staart krijgt. De menselijke geest kan al samenwerken met microchips en wordt gereduceerd tot een verzameling data die door de hersenen of de hersenen in combinatie met brain hacking-technologie wordt aangestuurd. Het World Economic Forum heeft grootste Frankenstein-achtige plannen met het tot in het extreme opdringen van deze ontwikkeling, waarbij zelfs onze herinneringen kunnen worden vervangen en emoties ingekaderd.
Deze plannen zijn stuk voor stuk gelieerd aan gecontroleerd cognitief en emotioneel functioneren. Punt is dat de meeste mensen, uit welke cultuur of tijd ze ook afkomstig zijn, hun ziel of geest zullen ervaren als iets dat juist veel meer is dan een loos cognitief of emotioneel functioneren, laat staan een door derden gecontroleerde versie hiervan. Ook al zijn de transhumanisten het daar niet mee eens, de mens is geen machine, het menselijk wezen is geen louter technische aangelegenheid. Dat het World Economic Forum ons zelfs de definitie van “mens” als een natuurlijk wezen wil afnemen, is hun probleem.
Het recht van de mens op onzekerheid
Het sleutelbegrip bij “mens” is wellicht het begrip vrijheid. Vrijheid is iets dat een machine totaal niets zegt en waar een machine ook geen behoefte aan heeft. Een deel van de mensheid offert vreemd genoeg een groot deel van die vrijheid op middels een overdreven vastklampen aan zekerheid. Zoveel dat alles inclusief waarheid en de eigen waarneming, desnoods worden verloochend of ontkent om maar niet die zekerheid te verliezen. Een meer ontwikkeld deel van de mensheid heeft weliswaar een behoefte aan basiszekerheden, maar wil onder geen beding het recht op onzekerheid opgeven. Zonder onzekerheid in het leven is er geen ruimte voor het speelse, avontuurlijke, het ontdekken van dingen, ontwikkeling, innerlijke groei, spanning, noem maar op en helemaal geen keuze of vrijheid.
De ziel is geen bio-elektrisch circuit
Een andere kritiek op het technisch mensbeeld ligt passief besloten in het spiritisme en paranormale. Spookverschijnselen, bezetenheid, tijdelijke bovennatuurlijke eigenschappen tijdens Voodoo-trance, Santeria-rituelen, Winti etc. uittredingen, bijna dood ervaringen en poltergeist-verschijnselen, tonen aan dat de ziel of geest niet zomaar een bio-elektrisch circuit in actie is besloten in de hersenen en het zenuwgestel.
Hoe onze ziel vervreemd van de wereld en de band met ons zelf verbreekt
In het moderne digitale tijdperk is een groot deel van de mensheid zo verkleefd geraakt aan beeldschermen en de perceptie van het leven via schermwerkelijkheid, dus platte beelden en oppervlakkige informatie en desinformatie, dat er een onvoorstelbare afstomping heeft plaatsgevonden. Een deel van die afstomping werd al aangekaart door Martin Heidegger (1889-1976) in zijn boek Tijd van het Wereldbeeld. De wereld als “beeld” beleven is niet hetzelfde als het echte rauwe vernemen van de wereld, waarin aan veel meer menselijke eigenschappen geappelleerd wordt dan alleen een potje scrollen. Dan is er de krankzinnige hoeveelheid informatie waaraan we dagelijks blootstaan. Deze hoeveelheid informatie en pulpinformatie wordt samengesteld door de grote meute, die hoofdzakelijk binnen een mediarealiteit leeft en hiermee in een ongezonde staat symbiose verkeert, met als gevolg dat we blootstaan aan hoofdzakelijk informatie die eigenlijk helemaal niet bij ons past. Informatie waar we weinig of niets mee hebben, die veelal gepolitiseerd is, maar die een soort maalstroom vormt, die onderdeel van het (digitaal) sociaal verkeer is geworden, zodat we toch “hooked” blijven met de haak van Facebook in een ontstoken onderlip geslagen. Het directe gevolg van dit tijdgeestverschijnsel, indien het ons boven het hoofd groeit is:
- Een verregaande ontworteling.
- Een overvoeren van wat John Kreiter definieert als the conscious self (een reactief deel van onze ziel dat binnen een voorgestelde door anderen opgelegde werkelijkheid functioneert en hoe langer hoe gevaarlijker met ons werkelijke bewustzijn wordt verward. Dat werkelijke bewustzijn noemt Kreiter The Ghost in the Machine, dat deel van de ziel dat als toeschouwer het conscious self en alle valkuilen waar deze intrapt kan gadeslaan. Je zou het ook de jivan, de iemand (ik ben iemand die…) of het hoger zelf kunnen noemen.
- De ontkoppeling of erosie of verstomming van ons hoger zelf zoals hierboven bij punt 2 beschreven maakt ons feitelijk stuurloos en doet ons onze eigenmacht en zelfbeschikking en daarmee onze individualiteit en ons unieke individuatieproces verliezen. Nu juist datgene wat ons niet alleen tot unieke mensen maakt maar ook überhaupt tot mens. Het menselijk wezen bestaat immers vooral uit die wonderlijke intuïtieve leidraad die in feite de dialoog tussen ons hoger zelf en alledaagse bewustzijn (conscious self) is.
- Met het verlies van ons hoger zelf raken we de connectie kwijt met onze kern, de atman of innerlijke zon. Dat wat onsterfelijke en onkwetsbaar is en een fractal van de paramatman, het totaal weten en totaalbewuszijn. De atman wordt voorgesteld als de brandende lucifer waarmee aan het eind van een incarnatie de lucifer van een volgend leven wordt aangestoken. Ons hoger zelf is de connectie tussen ik en atman.
Technologie en overinformatie stompt onze reflecterend vermogen af tot zombiereflexen
De overkill aan informatie en het daarmee samenhangende verlies van de grip op ons zelf, en daarmee op onze ziel (het groeiproject binnen onze geest, dat we veel te weinig koesteren en onderhouden in een rat race-cultuur) is ook anders, maar sterk overlappend met het bovenstaande te benaderen. Doordat we aan veel te veel informatie blootstaan, bezinkt de meeste informatie hiervan niet meer. Ik bedoel de informatie daalt niet meer af via de cognitieve laag naar de emotionele en intuïtieve laag en juist alleen via dat laten bezinken krijgen we grip op de informatie. Om de Franse filosoof Jacques Ellul erbij te halen: verliezen we zo ons vermogen tot reflecteren (ook juist iets dat ons van een machine onderscheidt) en stompen we af tot wezens die enkel met reflexen reageren. Als het stoplicht rood is stop je. Als het groen is loop je door, etc.. De snelheid van het “leven” rukt de yin-energie weg uit ons systeem en daarmee het bewustzijn uit onze geest.
Legitimatie aan kunstmatige referentiekaders overschrijft ons bewustzijn
Terug naar zowel Heidegger als Ellul: De wereld percipiëren als “beeld” getuigt van een typische overload aan yang-energie in de wereld en onze sociale dimensie. Yang, mannelijke energie projecteert namelijk voorstellingen. Dat is een intrinsieke eigenschap van yang. Yin projecteert niet maar verneemt, materialiseert, concretiseert. De krankzinnig oppervlakkige snelle verwerking van informatie, die bezinking ervan niet meer mogelijk maakt, scheurt de wereld in feite los van onze ziel. We verliezen alle grip op de wereld en werkelijkheid en bevinden ons opgesloten in een voorgestelde werkelijkheid met voorgeschreven politiek correcte referentiekaders, die het bezinken van informatie tot het niveau dat onze ziel er grip op krijgt en sturing aan kan geven VERVANGEN!!
Ziel versus technologie: Het schillen van de ui van het kwaad
Om deze reden is het uiterst makkelijk om zoals bij de covid-19 Planedemic de hele wereld tot een massapsychose te voeren. De postmoderne, beeldscherm-verslaafde in de rat-race voortdenderende mens was het contact met de ziel toch al bijna verloren. Hij bungelde nog aan een dun rafelig draadje. De Covi-Pass, een klik met een 5G en wifi aangestuurde matrix maakt het Elluliaanse drama compleet tot Orwelliaanse hel: als je code groen is mag je je verplaatsten; als hij rood is ga je in quarantaine. En dat wordt niet bepaald door kunstmatige intelligentie of AI.
Het wordt ook niet bepaald door de mensen achter het hele Orwelliaanse digitaliseringsproject dat via het Lock Step-scenario en de Reset-plannen van het World Economic Forum, de EU en de farmaceutische lobby’s, de telecom en hightech maffia’s op ons wordt losgelaten.
Het wordt bepaald door een vorm van bezetenheid door wat de filosofen beschrijven als het “kille steriele ding dat oprukt in de natuur en het menselijke”. De Yaqui-indianen noemen het bezetenheid door anorganisch leven. (Zie Carlos Castaneda’s boek De kunst van het Dromen). De kabbalisten noemen het de qlippoth. De demonenwereld.
Qlippoth is Hebreeuws voor schaal of schil. Het enkelvoud is qlippah. Een demon is dus levensenergie die vastzit, opgesloten zit in een verstikkend omhulsel dat de energie vanuit die hoedanigheid een bepaalde destructieve richting opstuurt. Net als stilstaand water bederft ook vastzittende energie. Hoe vorm je een qlippah? Met angst. Waarom met angstzaaierij? Om energie vast te leggen en te stagneren heb je de contractie van die energie nodig. Angst is de psychische equivalent van contractie. Het is psychisch een kant van een medaille waarvan de andere kant de verantwoording is. En in het afleggen van de angst en het nemen van de verantwoording pak je je ziel weer terug. Het is het allerbeste exorcisme-middel dat er bestaat. De pest is alleen, de ziel is een intrinsiek sociaal wezen. En daarop is de grote chantage van deze tijd gefundeerd…
